Bir pencereden disari bakmak,hic bu kadar yaralayici olmamisti daha once...Ne tuhaf;eskiden ayni gokyuzunu paylasmak bile yeterliydi benim icin.Simdi ise senin gectigin yollardan gectigimi bilmek,her gun gectigin yerden belki anlamsiz baktigin bi yere uzun uzun bakarak acaba burda ne yasamistir diyerek, cocuklugunu hayal ederek,ilk askinla bulustugun yeri,uzgun aninda sahilde ictigin o yeri kare kare isliyorum beynime...Hepsinde yasiyorum bende,hepsine saygi ve minnetle dokunuyorum.Sana dokunuyormus gibi mutlu oluyorum.Bu kadar yakin,bu kadar sensizim iste... Senin sehrinde tek basima uyumak,ne kadar zor bilsen!
Yorgunum... Hem hayata hem de sana karsi...Ozluyorum,bitmeyen hasretle...
Keske sesimi duyurmaya cesaretim olsaydi.Gorebilmeye de yuregim...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder