Nasıl Borçluysan Beni Yaşamaya, Öyle Mecburum Seni Yaşamaya

Seni yaşamayı kendime borçluyum.

Gözlerinin yeşili ve kahvesi gibi
Karmaşığım bu gün.
Boğazda senden izler
İstanbul sen,
Sen İstanbul’sun şimdi
İşveli bir fahişe gibi arzular arsız,
Topkapı Sarayı’ndan denize atılan cariyeler gibi dilsiz,
Yıkılan bir imparatorluğun canlanması kadar geleceksiz,
Ama tendeki vahşi çırpınışlar kadar vazgeçilmez,
Parmağımın ucundaki dudakların kadar gerçek,
Bir gamzeye değen erkek ellerin kadar güçlü,
Yaza yabancı bastıran yağmur kadar ani,
Gözlerindeki şimşekler kadar asi,
Yaşam ve ölüm kadar hesapsız,
Dikenli tabulara inat yasaksız,
Sen İstanbul
İstanbul senken
Üstelik boğazda düşlere yelken açmışken,
Bu sevdadan kaçmak imkansız.
Nasıl borçluysan beni yaşamaya,

Öyle mecburum seni yaşamaya…

Funda Bilgili ..