Sen benim hiçbir şeyimsin..

Aslında bir o kadar da herşey..Aslında hiç birşey olamaman mesele.Yani konduramamak kalpteki yerini. Ne sevilen, ne  nefret edilen.Ne arkadaş,ne düşman.Avucumdaki,hani şu kısa hayat çizgimin bitiş yerinden başlayan acım..Gönül sızım..

Şşşşş..

Sensizliğin sessizliği bu,duyamazsın ama hisset.

Her gece yastığa koyduğunda başını uyuyamıyorsan eğer hemen,kalkıp bir sigara daha yakasın geliyorsa uykusuzluktan şişen gözlerine inat,sende de eksik kalan birşeyler var..

Bu karanlığa renk ol sevgili.Bu sessizliğe gürültü ol..

Sevgisiz,sessiz yaşadığın her an;düştüğün kuyunun dipsizliğine hayret edeceksin..Ve sadece taş atıcaklar, çekmesini beklediklerin..

Ah sevdiğim..

Sen benim hiçbir şeyimsin
Yazdıklarımdan çok daha az
Hiç kimse misin bilmem ki nesin
Lüzumundan fazla beyaz
Sen benim hiçbir şeyimsin
Varlığın yokluğun anlaşılmaz

Galiba eski liman üzerindesin
Nasıl karanlığıma bir yıldız olmak
Dudaklarınla cama çizdiğin
En fazla sonbahar otellerinde
Üniversiteli bir kız uykusu bulmak
Yalnızlığı öldüresiye çirkin
Sabaha karşı öldüresiye korkak
Kulağı çabucak telefon zillerinde

Sen benim hiçbir şeyimsin
Hiçbir sevişmek yaşamışlığım
Henüz boş bir roman sahifesinde
Hiç kimse misin bilmem ki nesin
Ne çok çığlıkların silemediği
Zaten yok bir tren penceresinde

Sen benim hiçbir şeyimsin
Yabancı bir şarkı gibi yarım
Yağmurlu bir ağaç gibi ıslak
Hiç kimse misin bilmem ki nesin
Uykumun arasında çağırdığım
Çocukluk sesimle ağlayarak

Sen benim hiçbir şeyimsin....