Dudaklardan kalbe bir yol...

Hayat,susturur bazen...Dilimizin lal olduğundan değil,  kalplerimizin suskunluğundan.Bu telaşe bizi o kadar bağlarki,unuturuz sevinçlerimizi ve hüzünlerimizi...

Bazen keyiften bazen kederden kadeh tokuşturulur ömürde.Tek başınaysan eğer,içtiğin o aslan sütü bile tat vermez dilimize...Yalnız kalbin yalnız içeceği değildir rakı,içersin ama dinleyemezsin içini...

Ne zaman ki gönülden insanlar olur çevrende, "Hadi bugün bizim günümüz olsun!" dersin,belki uzun zamandır görmemişsindir,belki de hergün berabersindir ama bu hayat telaşesinden edilecek tek kelime kalmamıştır,işte o zaman o lezzetle hazırlanan sofralar bir anlam katar bizlere...

En iyi yerlerden en iyi malzemeler alınmamıştır.Evde ne varsa katılır,hazırlanır,sunulur sofraya.Peynir illaki olacak ama...Özenilesi bir sofra olmalı.Nelerle kurulduğundan değil;kimlerle,ne içerek ve ne muhabbetlerle kurulduğundan...Herkes masanın başında,fonda Zeki Müren,bardaklarda "Yeni Rakı"...Tokuşturulan bardaklar yudum yudum içilirken,dilden dökülen her kelimenin sıcaklığını yaşarsın masada.O zaman yoktur kıskançlık,çekememezlik.Nafile! Herkes "İyi ki varsın!" ile başlayan cümleler kurarken...Dile dolanır fondaki Zeki Müren'in sözleri...Sesin ne kadar kötü olursa olsun,mutlaka güzeldir bu sofrada..Hiç bu kadar da güzel gelmemiştir kulağa ve hiç bu kadar içten söylenmemiştir aslında...

 Ah o içilen rakı! Nasıl da açarsın dilin düğümlerini...Söyleyemediğimiz,belli edemediğimiz o sevgileri,kırgınlıkları...Uzun zamandır konuşmuyorsunuz mesela,bir bakış yeter o sıcacık sarılmalara..Ah rakı! Nasıl sildin kalplerin pasını...

Bilirim...Bilirim çünkü bizim böyledir soframız.İçtenliktir.Hiç olmadığımız kadar bizdir.Sevdiklerimizdir...

Bir kelime bin sohbete dönüşür bu sofrada,bir yudum bin sevgiye...